تزریق مواد مخدر گسترش وسیعی پیدا کرده و شیوع آن همراه با افزایش مصرف هروئین و کوکائین افزایش یافته است. مصرف کنندگان تزریقی مواد مخدر، افرادی هستند که فعالیتهای غیرقانونی دارند که مورد تایید اجتماع نیستند. مشخص کردن مقدار آنها و تعیین انسیدانس عوارض عفونی در این افراد میسر نیست.عوارض عفونی در یک معتاد تزریقی، بیشتر از آنکه به نوع داروی تزریق شده مربوط باشد به محیط اطراف و شیوه زندگی معتاد ارتباط دارد.خصوصیات معتاد تزریقی که ریسک عفونت را در آنها افزایش میدهد شامل: افزایش ریت ناقلین پوستی، مخاط و نازوفارنکس، تکنیکهای غیر استریل در موقع تزریق، آلودگی وسایل تزریق یا مواد مخدر با ارگانیسم ها، بهداشت بد دهان، وضعیت بد و پایین اقتصادی اجتماعی، رفتارهای دیگر همراه با تزریق مثل مصرف سیگار، الکل، و نداشتن مراقبتهای اولیه بهداشت است.

هدف: شناسایی الگوی مصرف مواد در جامعه و همه گیرشناسی آن از مهمترین اقدامات لازم جهت ارزیابی، پیگیری و کنترل مصرف این مواد محسوب می گردد. هدف پژوهش حاضر بررسی الگوی سوء مصرف داروها و روشهای مصرف آنها در گروه معتادان گمنام می باشد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، به روش تمام شمار، 300 نفر از معتادان مراجعه کننده به یک مرکز درمانی معتادان گمنام شهر تهران (که به صورت در دسترس انتخاب شده بود) شرکت کرده و اطلاعات لازم شامل مشخصات دموگرافیک افراد، وضعیت اجتماعی و اقتصادی آنان و نوع و نحوه مصرف مواد، با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته از آنان اخذ و داده های حاصل با استفاده از آزمون مجذور خی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: 80 درصد از جمعیت معتادان گمنام را مردان و حدود 65.2% از این جمعیت را افراد دارای سنین کمتر از 40 سال تشکیل می دادند. بیش از دو سوم افراد مورد مطالعه دارای مشاغل آزاد بوده و 21.2 درصد از آنان بیکار بودند. 32% از بیماران واجد تحصیلات دانشگاهی و شایعترین مواد مصرفی در افراد مورد مطالعه به ترتیب شامل تریاک (88%)، سیگار (76.7%) و الکل (63%) بوده و 34% افراد مواد را از طریق تزریق مصرف می نمودند. مصرف الکل (P=0.033)، حشیش (P<0.001)، کوکائین (P=0.009) و اکستازی (P<0.001) به طور معناداری در گروه کمتر از 40 سال بیشتر از افراد مسن تر بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد که روند مصرف مواد در قشر جوان و تحصیل کرده در حال افزایش است. الگوی مصرف در جوانان بیشتر به سمت مواد روانگردان از قبیل کوکائین، حشیش و اکستازی می باشد.

وابستگی (اعتیاد) به مواد روان گردان طبقه ای از نشانه های شناختی، رفتاری، جسمانی و یک الگوی تکراری از آنها است که معمولا به نشانه های تحمل، ترک و رفتار مصرف اجباری دارو منجر می شود. وابستگی میل مزمن به مصرف، جهت گیری رفتار برای تهیه و مصرف مواد و کوشش های ناموفق برای کنترل و ترک مواد را به همراه دارد. اختلال شخصیت مرزی، اختلال شخصیت ضد اجتماعی، اختلال بیش فعالی-نقص توجه در کودکی، اختلال سلوک، وجود افسردگی با رفتار خودکشی، اختلالات خوردن، اختلال استرس پس از ضایعه روانی، خلق و خوی دشوار، پرخاشگری، سبک های مقابله ای و اسنادی ناکارآمد می تواند با سوء مصرف مواد در ارتباط باشد. وابستگی (اعتیاد) اینترنتی نوعی وابستگی رفتاری است که به عنوان مکانیسم دفاعی به کار می رود و از معیارهای DSM-IV در مورد وابستگی به مواد عاریه گرفته شده است. همانند وابستگی به مواد، وابستگی اینترنتی یک اختلال روانی-جسمانی است که دربرگیرنده تحمل، نشانه های ترک (رعشه، لرزش، اضطراب و دمدمی شدن) آشفتگی های عاطفی (افسردگی، تحریک پذیری) و بر هم خوردگی روابط آموزشگاهی-اجتماعی می باشد. افراد با معلق شدن در فضای نامحدود مجازی، نیازهای بسیار مهم خود را به دست فراموشی می سپارند و برای فرار از برخی الزامات زندگی، خود را در لاک دنیای مجازی الکترونیک پنهان می سازند. اشتغال ذهنی و وابستگی به پایگاه های خبری پیوستن به سایت های هرزه نگاری و امور جنسی، اعتیاد به بازی های رایانه ای، شکل گیری روابط عاشقانه مجازی و از هم پاشیدگی خانواده مشکلاتی است که در استفاده با این فناوری رخ می دهد. پژوهش حاضر یک تحقیقی میدانی و کاربردی و از نظر کنترل متغیرها غیر آزمایشی و علی-مقایسه ای است. طرح اجرای پژوهش حاضر دو گروهی بدون کنترل می باشد. جامعه آماری افراد مذکر 20 تا 30 سال شهر تهران بوده که به روش نمونه گیری در دسترس 120 نفر انتخاب گردیدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه شخصیتی چند وجهی مینه سوتا (MMPI) فرم کوتاه 71 سوالی و مقیاس استفاده فراگیر و مشکل ساز از اینترنت (GPIUS) استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد که بین ویژگی های شخصیتی افراد وابسته به مواد روان گردان و وابسته به اینترنت تفاوت معنادار وجود ندارد همچنین مشخص گردید که افراد وابسته به مواد روانگردان و وابسته به اینترنت در مقیاس های Sc ،Pt ،Pa ،D، Hs، K، L و Ma تفاوت معنی داری نداشته و فقط در مقیاسF ،Pd  و Hy دو گروه تفاوت معنادار دارند.

زمینه: بیشتر مطالعات حوزه اعتیاد بر شاخص ­های تأثیرگذار بر اعتیاد متمرکز شده ­اند و مطالعات معدودی به تأثیر عوامل عوامل اجتماعی در بازگشت مجدد به مصرف مواد متمرکز شده­ اند. بنابراین با توجه به چند بعدی بودن گرایش به مصرف مواد مطالعه در خصوص گرایش مجدد به مواد از طریق عوامل زیستی، اجتماعی، فرهنگی و روانشناختی یک ضرورت اساسی است. هدف: این مطالعه با هدف عوامل اجتماعی مؤثر در کاهش بازگشت معتادان به مصرف مجدد مواد انجام شده است. روش: روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه جوانان دامنه سنی 15 تا 30 سال شهر ایذه در سال 1403 تشکیل دادند که بر اساس گزارش سازمان مبارزه با مواد مخدر شهر ایذه 3200 نفر می ­باشند. نمونه پژوهش 345 نفر از جوانان مصرف کننده مواد مراجعه ­کننده به کمپ ­های ترک اعتیاد شهر ایذه بودند که به روش نمونه ­گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع ­آوری داده ­های پژوهش از پرسشنامه­ های یادگیری اجتماعی، حمایت اجتماعی و مشارکت اجتماعی محقق ساخته و ولع مصرف صالحی فدردی و همکاران (1389) جمع­ آوری شد. به منظور تحلیل داده ­های پژوهش از نرم ­افزار SPSS. 26 و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری به روش همزمان استفاده شد. یافته­ ها: نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین یادگیری اجتماعی، حمایت اجتماعی و مشارکت اجتماعی با ولع مصرف رابطه منفی و معنی ­داری وجود دارد (05/0 >P). نتایج حاصل از رگرسیون چندمتغیری نشان داد که به ترتیب حمایت اجتماعی 35، مشارکت اجتماعی 62 و یادگیری اجتماعی 13 درصد از واریانس وسوسه مجدد مصرف مواد را در جوانان تبیین می­کنند. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان می ­ دهد افرادی که آمادگی بیشتری برای مصرف مجدد مواد دارند، دارای سطح پایین ­تری از حمایت، مشارکت و یادگیری اجتماعی هستند. بنابراین، توجه به این متغیرها و تدوین برنامه­های آموزشی مبتنی بر این متغیرها در کاهش مصرف مجدد مواد در مصرف ­کنندگان پیشنهاد می­ شود.

در این پژوهش 40 مرد 18 تا 48 ساله معتاد به مواد مخدر که به مرکز بهزیستی شهر رشت مراجعه می کردند، به پرسشنامه های فرم کوتاه بهره هیجانی بار ان (1997) و سبک هـای حل مساله (کسیدی و لانگ، 1996) پاسخ دادند. تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد که هوش هیجانی با سبک های درماندگی، مهار حل مساله، اجتنابی و روی آوری رابطه مثبت و با دو سبک حل مساله خلاق و اعتماد به حل مساله رابطه منفی و معنادار داشت. یافته ها برحسب وِیژگی های خاص افراد گروه نمونه بحث شد.

زمینه و هدف: (FDE) Fixed Drug eruption یکی از انواع بثورات دارویی است که سبب ابتلای پوست یا مخاط می شود و پس از مصرف مجدد دارو در همان محل (محل های) قبلی عود می کند. این مطالعه با هدف تعیین ویژگی های بالینی و عوامل ایجاد کننده FDE صورت گرفت.روش اجرا: این مطالعه توصیفی case-series روی یک صد بیمار مبتلا به FDE صورت گرفت که به درمانگاه سرپایی پوست بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) تهران در عرض مدت شش سال مراجعه کرده بودند. تشخیص اولیه FDE بر اساس یافته های بالینی انجام می شد که پس از بهبود کامل ضایعه اولیه با باقی ماندن پیگمانتاسیون قهوه ای رنگ در پوست همراه بود. برای تایید تشخیص، از تست تشخیصی challenge test به شکل مصرف خوراکی دوز واحد از داروی مورد نظر با مقدار کم استفاده شد که با ظهور مجدد ضایعه در مکان قبلی همراه بود.یافته ها: بیش ترین موارد ناشی از حساسیت به داروهای کوتریموکسازول و کدیین بود که 88% و 3% را شامل می شد. شایع ترین محل بروز FDE در بیماران مذکر، ناحیه گلنس آلت تناسلی و در بیماران مونث پوست تنه و قفسه سینه بود که به ترتیب در 57.7% افراد مذکر و 48.3% افراد مونث مورد مطالعه دیده شد. در یک مورد از بیماران، حساسیت به چند دارو به شکل حساسیت به کوتریموکسازول، کدئین و تتراسیکلین مشاهده شد که پس از بهبود ضایعه های اولیه مجددا با تجویز انفرادی هر کدام از سه دارو، ضایعه ها در همان محل اولیه بروز کردند. بسیاری از بیماران به طور هم زمان داروی استامینوفن هم مصرف می کردند ولی موردی از حساسیت به این دارو اثبات نشد.نتیجه گیری: کوتریموکسازول شایع ترین داروی عامل FDE است.